Είναι φορές που αναρωτιέμαι γιατί μας ταλανίζουν τόσα προβλήματα και γιατί αγχωνόμαστε. Δεν μπορούμε να βρούμε λύσεις; Δεν υπάρχουν διέξοδοι; Δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε την αξία της ζωής και το πόσο ανόητο είναι να αγχωνόμαστε συνεχώς για όλους και για όλα.
Στη κοινωνία που ζούμε μας διαμορφώνουν διάφορα πράγματα και καταστάσεις. Φίλοι, οικογένεια, παρέες, κοινωνικός περίγυρος, συγγενείς… Με όλους αυτούς ερχόμαστε καθημερινά σε επαφή και πολλές φορές σε σύγκρουση και δημιουργούνται αψιμαχίες. Κατά τη γνώμη μου η μόνο διέξοδος που δίνει λύση σε πολλά προβλήματα είναι ο εποικοδομητικός διάλογος και η ουσιαστική συζήτηση. Όμως αυτά τα δύο απαιτούν αλληλοσεβασμό, αλληλοαποδοχή, και υπόκλιση στη διαφορετικότητα της προσωπικότητας του άλλου. Εάν όλα αυτά συνδυαστούν θα μπορούμε να βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματά μας και να προχωράμε καλύτερα στη ζωή μας και στις επιδιώξεις μας.
Υ.Γ. Είναι απλό γιατί έγραψα αυτή τη μικρή αναφορά. Πόσο εγωιστές μπορούμε να είμαστε στη ζωή μας; Αυτό και μόνο δημιουργεί τα προβλήματα. Πρέπει να κατανοήσουμε ότι ο κάθε άνθρωπος είναι από τη φύση του ‘’κοινωνικό όν’’ και με τις προϋποθέσεις αυτής της ιδιότητας θα πρέπει να ενεργεί και να πράττει στη ζωή του. Αν είχαμε λίγο καθαρό νου θα ήμασταν καλύτεροι ΑΝΘΡΩΠΟΙ.
